Op 12 september 2012 werd Marieke “Wielemie” Vervoort, na haar
terugkeer van de Para-olympics in Londen, zoals het past, door haar
stadsgenoten uitbundig gehuldigd.
Een zilveren medaille op de 200m en een gouden plak op de 100m:
wat een prestatie! Wat een voorbeeld van wilskracht!
De Grote Markt liep vol met joelende sympathisanten: er was
muziek, er werden plechtige woorden gesproken, er waren geschenken.
Zelf houd ik mij altijd ver van dergelijke samenscholingen. Een
soort fobie die steunt op het besef dat duizend strikt eerlijke mensen die zijn
samengekoekt al vlug een plunderende bende kunnen vormen…
En terwijl de Markt dreunde en daverde onder het enthousiasme
schreef ik dan maar, eenzaam op mijn tochtig zolderkamertje, een paar regels
als stil eerbetoon.
Wielemie
aan de overkant
van de eindstreep,
waar je al je
opgekropte zegedrift
met een oerkreet
als vuurwerk liet ontploffen,
en je ons, tweevoeters,
leerde wat wilskracht
echt vermag,
ver voorbij
je eigen grenzen,
daar zweef jij voortaan,
freewheelend
op de adem van de goden,
hoog boven de Olympos
- die Griekse Kloosterberg -
voor immer
op gouden vleugels.
rik tulkens
stadsdichter Diest 2012-2015
stadsgedicht Nr 2
Leuk geschreven.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Rik <3 Ik zie nu Marieke als Griekse godin op haar metalen strijdros boven haar Olympus ...
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven. Marieke heeft vele mensen laten zien wat niet opgeven is. Ze leeft hier in Diest en verder ook , voort
BeantwoordenVerwijderen